Σύνοψη

Egon Schiele- nude woman lying on her front  (1917)

Egon Schiele - Nude woman with a-skirt

Η φρίκη στο βλέμμα για όσα

είναι να έρθουν

Απλά, φυσικότητα.

Όνειρο - Πάνω που αρχίζει το γκρι να εξιστορεί, συνεχίζει το άσπρο

Η σκουριά ξεγλίστρισε από το έπιπλο και γραπώθηκε από το κερί που μόλις σήκωσα με το χέρι μου, το πέταξα, άχρηστο πια.

Ανοίγω τις βαριές κουρτίνες και το δωμάτιο πλημμυρίζεται με φως, όχι εκτυφλωτικό, ψυχρό όπως μου αρέσει. Ικανό να αναδείξει κάθε λεπτομέρεια του δωματίου.

Βάζω χαρούμενη μουσική. Ψέμα, δεν υπάρχει στη δισκοθήκη, βάζω ουδέτερα φορτισμένη μουσική, με νότες ξυπνήματος, χαρούμενες ίριδες σε παλ τόνους.

Ανοίγω το παράθυρο, ορμητικός αέρας σε όλο το δωμάτιο. Ακούω θορύβους πίσω μου, τα αντικείμενα κάνουν κινήσεις, αλλά δεν πέφτουν, όπως φαίνεται..

Ο ουρανός δεν είναι γαλάζιος, μα πόσο λαμπερός! Πάνω που αρχίζει  το γκρι να εξιστορεί, συνεχίζει το άσπρο. Μαζί και οι ηλιαχτίδες, νεαρές, βελούδινες..

Μα ποιός πάιζει πιάνο;

Όμορφα που είναι.. Κι ας είμαι μόνη.

Σηκώνω τα χέρια και ο αέρας φουσκώνει τις πυτζάμες, γίναν σαν πανί νεογνού πλοιαρίου. Εκείνος που εγκλωβίζεται σαλεύει, εγώ όχι τώρα.

Σηκώνω το γυμνό μου πόδι και πατώ στο παράθυρο. Το άλλο ακολουθεί μόνο του. Με χωράει ακριβώς, φτιάχτηκε για τη στιγμή αυτή.

Αγναντεύω και ανεμολούζομαι, με ελαφρύ χαμόγελο στα χείλη.

Ο κορμός παρασύρεται ελεύθερα, ελαφρύ το σώμα και μικρό..

Δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα..

Οπτική και Αισθητική Αύρα

 Όχι πάλι, όχι πάλι.. 

Εκεί που οι σκέψεις σου χάνονται παρασυρόμενες από άνεμο, χορεύοντας πάνω στο ξύλο, βουτώντας στη θάλλασα, εκεί έρχεται ένα εμπόδιο που εκφράζεται από σώμα, αλλά δημιουργείται από μια "φλοιώδη μετακινούμενη καταστολή" και πυροδοτείται από την κακή ψυχολογία σου.. 

Κάποια σημεία της εικόνας θολώνουν και δεν μπορείς να τα διακρίνεις, προτιμάς να κλείσεις απλά τα μάτια παρά να τα βλέπεις έτσι.. Πέφτεις κι άλλο και γίνεσαι χειρότερα..

Δεν μπορείς να διαβάσεις, ούτε να μιλήσεις κάποιες φορές. Η σημασία των λέξεων και η σύνταξή τους μοιάζει τόσο πολύπλοκη, ακόμα και σε απλά σχήματα..

" Παω κοιμηθώ, δεν αντέχω.. " Μα το πάω δεν θέλει " να "; Μάλλον θέλει " να ". Θα βάλω " να ", θα το πω και θα δω πως θα αντιδράσουν. Αν είναι σωστό δεν θα γελάσουν.

Το μούδιασμα στο στόμα και στα χέρια είναι κι αυτό πολύ ενοχλητικό, σε ρίχνει κι άλλο..

Δεν θες πάλι να το πεις, αλλά δε γίνεται κι αλλιώς, θα σε ρωτήσουν κάτι και δεν θα μπορείς να απαντήσεις, θα σου δείξουν κάτι και θα πρέπει να ψάξεις εκείνη την οπτική γωνία που θα αφήσει καθαρό αυτό το σημείο για να το δεις και να πεις κι εσύ τη γνώμη σου.

Δε γίνεται να μην πεις πάλι τη σπαστική έκφραση "Έχω ημικρανία" . 

Ναι πάλι ηττήθηκα, πάλι πρέπει να αποσυρθώ σε σκοτεινό, ήσυχο δωμάτιο για κάποιες ώρες, που απλά θα χαθούν. Και το χειρότερο, πάλι πρέπει να εξηγω τι έχω..

Οι πιο συμπαθείς / αγαπημένοι άνθρωποι;

Εκέινοι που θα σε κάνουν να το ξεπεράσεις ενώ ακόμα βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο. 

Να είναι πάντα καλά όπου κι αν βρίσκονται..

Bill Brandt - Προοπτική και αντιθέσεις

Βρώμικες Εικόνες Πόλης

Η λέξη ειλικρίνεια δίπλα στον κάδο.. Πεταμένα άχρηστα αντικείμενα δίπλα της..
Κάποιος μου κάνει πλάκα;

___________________________________________________________________________

Μαρμάρινος πάγκος. Κάτω δύο παπούτσια σα μαύρες μπανανόφλουδες, ανοιγμένα και λιωμένα από τη χρήση. Άχρηστα πια. Πάνω στον πάγκο ένα μπουκάλι από μπύρα. 
Σα ζαλισμένη κάμπια, βγήκε από το κουκούλι, έφυγε, άφησε πίσω τους "φίλους" του.

___________________________________________________________________________

Δυστυχώς αποδεικτικά δεν διαθέτω.. Μια βόλτα παρέα με σκέψεις είναι ικανή να πείσει.

Δροσιά & Ησυχία

Αχ, τι όμορφα..

εκεί που βρίσκεσαι πάνω στην καρέκλα και υποφέρεις,

ξάφνου, χωρίς να σε δει κανέις,

με τη μύτη του παπουτσιού σηκώνεις τα πλακάκια, που γίναν σαν στρώμα

με μια κίνηση γλιστράς και μπαίνεις από κάτω

όχι, δεν φάινεται κάποιο εξόγκωμα, μπήκαν πάλι στη θέση τους και κόλλησαν γερά.

Στην αρχή με πίεσαν πολύ αλλά δεν ένιωσα πόνο ή μάλλον τον ένιωσα αλλά το ξέχασα τώρα, είναι ο πόνος της μετάβασης.

Είναι τόσο δροσερά και ήσυχα εδώ!

και πάνω απ' όλα, δεν θα με βρει κανείς, ποτέ..

Η τέλεια κρυψώνα, κάτω από το γραφείο ήταν!

Και να που βρέθηκα σε δάσος.

Και να - που βρέθηκα σε δάσος..