Τριγυρνάς σαν χαμένος μες στο σπίτι, δεν κάνεις τίποτα στην ουσία..

Η ώρα περνά με χαζές ασχολίες, δεν μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό σου..

Παραιτείσαι από αυτό το παιχνίδι, δεν δε ωφελεί.

Αποφασίζεις να κάνεις μία παύση, ο χαμένος χρόνος να πάει σε ύπνο..

Να σου δώσει γιατρειά, όπως γίνεται και με τους σωματικούς πόνους.

Πέφτεις να κοιμηθείς..

Θλίψη είναι να ξυπνάς ξαφνικά τη νύχτα και αντί για τη μουντή, ουδέτερη νύστα,

να δημιουργείται πάλι το ίδιο συναίσθημα..

Αυτό που όλη μέρα συνόδευε κάθε σου κίνηση, κάθε σου σκέψη,

ενώ εσύ ήθελες να το κρύψεις γελώντας και κάνοντας τα μάτια σου 

να λαμπυρίζουν από ψεύτικη χαρά.

Πέταγμα

Ήμουν σε διπλανό, πλαστικό κλαδί.
δυσφορία εγώ, δυσφορία κι εκείνο..
Να περάσει κι αυτή η μέρα!
Να μπορούσα να ζούσα έξω από δω, είπα.

Κουνάει το κεφάλι..

Να βλεπα χώρες, βουνά, λιβάδια, χρώματα.

Να νιωθα τη μια δροσερό αέρα την άλλη χλιαρό

στα φτερά μου..

Κι όλες οι μυρωδιές του κόσμου

όλα τα σχήματα

να μου χαρίζονταν.

Πρωινό σ’ένα βουνό, μέσα στην πάχνη,

μεσημέρι στο δάσος, στο ποταμάκι δίπλα,

σούρουπο – ηλιοβασίλεμα στην άκρη του γκρεμού

απότομης ακτής.

Νύχτα σε λιβάδι, παρέα με πυγολαμπίδες..

Σιωπή για λίγο..

Δεν θα ’χες τι να κάνεις όμως, θα βαριόσουν, καλά είναι κι έτσι..

Κάθε μέρα , 09:45

Αγκαλιά με το παιδί σου ή και όχι
κάθε μέρα 09.45, είσαι στη διάβαση.
Λεφτά δε σου δωσα ποτέ, μόνο καλημέρα, κάθε μέρα.
Κι αυτή με δυσκολία την κατέκτησες.
Στην αρχή γυρνούσα το βλέμμα, εσύ κοίταζες για να με χαιρετίσεις
Εγώ πήγαινα στη δουλειά, εσύ ήσουν ήδη.
Δεν είχα κέφι..
Μια μέρα σήκωσα το κεφάλι
Πρόσωπο λαμπερό, στραφταλιστό , με ωραίο χαμόγελο
και με τη γλυκύτητα της μητέρας.
Κάθε μέρα η ίδια καλημέρα, την περιμένουμε και οι δύο.

Μα άλλοτε, πως γίνεται, είσαι εσύ;
Ακόμα δεν είναι ξεκάθαρη η απάντηση μέσα μου, στ’ αλήθεια..
Ένα άλλο πρόσωπο στο ίδιο σώμα.
Άγριο, σκούρο, αγέλαστο.
Τα μάτια παγωμένα, δείχνουν να πονούν.
Τα δόντια κοφτερά, περισσεύουν από το μισάνοιχτο στόμα.
Αποφεύγεις τον χαιρετισμό μας, κοιτάς αλλού.
Ίσα ίσα βγάζεις άχνα
με το ζόρι, επειδή σε ανάγκασα εγώ, με το βλέμμα..