Στα σκοτεινά

Φθίνεις, φθίνεις, φθίνεις..

φθίνεις και πάλι..

Και βουτάς μέσα στο όνειρο..

πρόσωπο, μάτια, βλέμμα

το πρόσωπό της, το πρόσωπό του, το πρόσωπό τους

σε κοιτάνε, περιμένουν, αποσβολωμένοι

περνάνε, σου μιλάνε κάποιοι, δε μιλάς.

Μα πως βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζί?

εκείνος κάθεται σε γραφείο, στα σκοτεινά, απόμερα,

εσύ έχεις αγχωθεί για τη συναυλία και είσαι έτοιμη να βγεις

αλλά δεν βγαίνεις ποτέ
τον πλησιάζεις και κάθεσαι δίπλα του.

Εκείνος σηκώνεται.

Μα πως ψήλωσες έτσι..

ψηλός, λεπτός και αδύναμος, στεναχωρημένος..

με τόσες αλλαγές στο πρόσωπο.